वेध शाळेलाही
देतोस चकवा,
घोर लागतो
बळीराजाच्या जीवा...
तुझ्या आगमनाची
वाट पाहतात,
होताच आगमन
सारेच नटतात...
तुझ्या मुळे
सौंदर्य खुलते,
सृष्टी नवीन
नव्याने उपजते...
आलास तर
असा येतोस,
जीव नकोसा
करून टाकतोस...
अविश्रांत
कोसळलास,
कोसळून
दमलास...
आता वाटतं तू
थोडी उसंत घ्यावी,
हाताशी आला घास
त्याची न व्हावी माती...
~~~~~~
कवी डॉ.संजय जमदाडे,
लातूर ४१३ ५१२
साठीच्या उंबरठ्यावर मी खूप खुश आहे, आता साऱ्या जबाबदारीतून मी मुक्त झालो आहे... मुलं शिकली मोठी झाली, स्वतःचं बरं वाईट समजायला लागली... दोनाचे चार त्यांचे हात झाले, आता ते संसारात रमायला लागले... त्या
घे निरोप जाता जाता हे लोटणाऱ्या वर्षा जे काही घडले घडविले इति: त्याची करून जा स्वागत आपण करूया आता नूतन वर्ष येता करुनी दूर द्वेष मनाचा विचार करू देश हिताचा होता एक सारी जनता तमा कशाची बाळगता सर्व जमे