इमारतीपुढे पाहून झोपड्या
फिरतात तुमच्या खोपड्या ॥धृ॥
यातच राहतो मानवातला मानव
मनात बाळगा याची जाण
जमत नाही त्यांना शान
असतात राखून आपलं इमान ॥१॥
फाटकं त्यांनी नेसलं असेल
म्हणून नका समजू कंगाल
काकणभर जास्त मोठंच आहे
तुमच्याहून त्यांचंच मन ॥२॥
निवार्‍याला बसून मिळेल ते खातात
देवाचे गोडवे गात असतात
समाधानी आहेत मने त्यांची
करुणा भाकतात देवाची ॥३॥
~~~~~~~
कवी डॉ.संजय जमदाडे
साठीच्या उंबरठ्यावर मी खूप खुश आहे, आता साऱ्या जबाबदारीतून मी मुक्त झालो आहे... मुलं शिकली मोठी झाली, स्वतःचं बरं वाईट समजायला लागली... दोनाचे चार त्यांचे हात झाले, आता ते संसारात रमायला लागले... त्या
घे निरोप जाता जाता हे लोटणाऱ्या वर्षा जे काही घडले घडविले इति: त्याची करून जा स्वागत आपण करूया आता नूतन वर्ष येता करुनी दूर द्वेष मनाचा विचार करू देश हिताचा होता एक सारी जनता तमा कशाची बाळगता सर्व जमे