लढण्याचं बळ
दिल तुम्ही...!
जगायचं कसं
शिकवल तुम्ही...!
अन्याय सोसणा-याचं
धारदार शस्त्र तुम्ही...!
जगण्यासाठी धडपडणाऱ्यांचा
श्वास आहात तुम्ही...!
दिन दलीतांचे
सर्वेसर्वा तुम्ही...!
सूर्याची उब अन् उर्मी
दिलीत तुम्ही...!
अनादी काळापासून
तळपणारे सूर्य तुम्ही...!
सर्वसामान्यांचे
जीव की प्राण तुम्ही...!
******
- कवी डॉ.संजय जमदाडे,
लातूर
साठीच्या उंबरठ्यावर मी खूप खुश आहे, आता साऱ्या जबाबदारीतून मी मुक्त झालो आहे... मुलं शिकली मोठी झाली, स्वतःचं बरं वाईट समजायला लागली... दोनाचे चार त्यांचे हात झाले, आता ते संसारात रमायला लागले... त्या
घे निरोप जाता जाता हे लोटणाऱ्या वर्षा जे काही घडले घडविले इति: त्याची करून जा स्वागत आपण करूया आता नूतन वर्ष येता करुनी दूर द्वेष मनाचा विचार करू देश हिताचा होता एक सारी जनता तमा कशाची बाळगता सर्व जमे